Julia Mehner - SUNLIGHT Adventure Crew (BE-NL)

Geen kalligraaf zou mooiere lijnen in de sneeuw kunnen trekken. Julia Mehner is een van de meest gevoelvolle skiërs in de Alpen. Ze speelt met de sneeuw – of het nu harde, strak geprepareerde pistes zijn of luchtige poedersneeuw. In de zomer zit Julia op de fiets, en het hele jaar door reist ze met haar SUNLIGHT-camper…

Julia, je komt oorspronkelijk uit het Duitse Ertsgebergte, maar als jong alpinetalent verhuisde je naar het zuiden om naar de school van het nationale trainingscentrum in Berchtesgaden te gaan. En nu woon je in Innsbruck, Oostenrijk?

Ja, al ben ik daar zelden, vooral in de zomer. Dan word ik continu de wereld in getrokken. Voor mij voelt reizen als het leren kennen van nieuwe delen van mezelf – het inspireert me, maakt me creatiever en opent mijn blik.

Je opent je blik vast ook in je studie…

Zeker. Ik ben net mijn master Architectuur aan het afronden. Wat me fascineert, is hoeveel kanten dit vak heeft: nieuwe ruimtes bedenken, sferen creëren en creatief werken op iedere schaal. Voor mij is architectuur niet alleen een manier om de wereld te zien, maar ook om eraan mee te bouwen.

Waar komt dat verlangen om te ontdekken vandaan?

Ik sta sinds mijn derde op ski’s. Tot mijn negentiende deed ik wedstrijden voor de Duitse skifederatie. Vanaf jongs af aan heb ik al veel van de wereld gezien – races, trainingskampen, altijd onderweg. Ik denk dat daar mijn drang vandaan komt om te ontdekken en nieuwe dingen te ervaren.

Tijdens het skiën voel je zowel rust als snelheid. Hoe werkt dat?

Voor mij verbindt skiën dingen die tegenstrijdig lijken: het voelt alsof je zweeft, en toch voel je elke kracht van de zwaarte. Wanneer een lijn klopt of een bocht perfect valt, kom je in een flow die compleet stil is. Krachtig, maar kalm.

En dan is er de natuur: de bergen, de weidsheid, die verheven kwaliteit die je op een prachtige manier klein laat voelen. Daar buiten voel ik me vrij. In deze snelle wereld die zich verliest in cijfers en vergelijkingen, vind ik buiten mijn balans. De bergen herinneren me eraan dat we maar een klein deel zijn van iets veel groters. Dat maakt me rustig.

Wat trekt je aan in kamperen?

Voor mij is kamperen terugkeren naar de essentie: rust, vrijheid en eenvoud. Ik houd ervan om buiten te slapen – in een berghut, een tent, een hangmat of een camper. Dat simpele leven buiten is zeldzaam geworden. Geen lawaai, geen afleiding, geen verwachtingen. Alleen natuur, stilte en het gevoel onderdeel te zijn van het landschap. Kamperen vertraagt me en herinnert me eraan dat je niet veel nodig hebt om je echt levend te voelen.

Welke landschappen voelen voor jou het meest als thuis?

Twee totaal verschillende landschappen. Waarschijnlijk omdat ze mij ook goed beschrijven. Het Noorden, vooral Scandinavië, geeft me een ongelooflijke rust. Dat ruige weer, de eindeloze ruimte, de krachtige, immense natuur. Ik voel me daar geborgen. Het is stil, wijds, eerlijk. En om te skiën natuurlijk een droom.

Het Zuiden, vooral Zuid-Spanje en Zuid-Italië, raakt me op een totaal andere manier. Het warme licht, de zee als een grenzeloze natuurkracht, het heerlijke eten – en de mediterrane mentaliteit fascineert me. Het draait om vriendschap, familie, samen zijn. Mensen definiëren zich minder via bezit en lijken gelukkiger. Die lichtheid inspireert me. Ik denk dat ik beide nodig heb: de rust van het Noorden en de warmte van het Zuiden.

Wat leert de natuur ons?

Dat we niet het middelpunt van de wereld zijn. In de bergen, in het bos, aan zee verdwijnen cijfers, verwachtingen en vergelijkingen. Wat overblijft is een gevoel van verbondenheid, van echtheid. De natuur herinnert me aan onze oorsprong, aan wat wezenlijk is: we zijn onderdeel van een groter geheel, en precies daaruit ontstaat rust.

Wat is jouw ultieme campingtip?

Heel simpel: houd alles zo minimaal mogelijk. Minder is echt meer onderweg – minder gewicht, minder chaos, minder afleiding. Hoe eenvoudiger je set-up, hoe meer ruimte er blijft voor wat telt: rust, natuur en het gevoel van vrijheid.