NOORDELIJKE ONTDEKKING

Jarenlang leefden Anne (voorheen Wangler) en Eric “Hoji” Hjorleifson in een intercontinentale relatie. Anne, een voormalig Duits alpineskitalent, woont nu in Innsbruck, Oostenrijk. Hoji, een van de grootste freeriders van onze tijd, komt uit Canada. Het constante heen en weer reizen tussen de continenten door visumbeperkingen was zwaar voor hen beiden. Dus was het tijd om een stap verder te gaan – of, in Hoji’s geval, een ring te smeden op de draaibank (zo maakte hij de verlovingsring). Daarna vertrokken ze naar Noorwegen, Anne’s tweede thuis.

Elke keer dat ik de Poolcirkel oversteek, voelt het alsof ik een magische grens passeer. Alles valt van me af, alles wordt licht. Het landschap is adembenemend mooi, en de combinatie van bergen en zee is gewoon uniek. De mensen kunnen in het begin wat gereserveerd of afstandelijk lijken. Maar zodra ze hun hart voor je openen, hoor je erbij – en wil je nooit meer weg.

De beste tijd! Na een drukke winter vol hectiek en eindeloze papierwinkel wilde ik gewoon even ontspannen. Maar Noorwegen had een fantastische winter achter de rug, dus we hebben ongelooflijk veel toerskitochten gemaakt. We gingen bijna elke avond de bergen in.

’s Avonds?

Ja, in april heb je bijna de middernachtzon. Je leeft je dag letterlijk omgekeerd – en het zou zonde zijn om dat niet te doen! Het licht is betoverend: roze, oranje, paars, al die kleuren weerspiegeld in het water. We begonnen rond 18.00 of 19.00 uur omhoog te lopen en kwamen pas rond 3.00 uur ’s nachts terug bij de camper. Daarna ging ik vissen, en twintig minuten later lag de vis al in de pan. We gingen vaak pas rond 7.00 uur slapen. Gelukkig zijn de verduisteringsgordijnen in onze CLIFF 4×4 camper zo goed dat je echt in het donker slaapt.

We hebben geen gigantische afstanden afgelegd, maar we waren wel voortdurend onderweg. We zijn ontzettend nieuwsgierig en willen altijd weten wat er achter de volgende bocht ligt. In tegenstelling tot de Lofoten-eilanden is het ten noorden van Lyngen nog steeds net zo stil als ik het me van mijn jeugd herinner: niets dan rendieren. Dicht bij Alta namen we een gratis veerboot naar een afgelegen eiland. Alleen de overtocht was al een belevenis – we zagen zelfs walvissen. Het water doet iets met je: je zit in je camper, kijkt naar otters en adelaars, en verliest compleet het gevoel voor tijd.

In Noorwegen geldt het allemansrecht…

Ja, maar de basis van dat recht is ook respect: voor de natuur, voor de mensen, voor de omgeving. Als we ons daar niet allemaal aan houden, gaat het verloren.

En wat vindt Hoji nu van Noorwegen?

Hij heeft daar ook een stukje van zijn hart achtergelaten. Hij zei ooit tegen me: “Hier ligt genoeg sneeuw om een leven lang te skiën.” Er valt daar zoveel te ontdekken. We zijn nieuwsgierige mensen en willen zoveel mogelijk mooie plekken op aarde zien. Maar ik denk dat we onze huwelijksreis elk jaar zullen herhalen en telkens weer terugkeren naar de Poolcirkel.